Σώπασε..

Έξω στον κόσμο των αγρίων

βιάζανε παιδικές φαντασίες

κόβανε φτερά αγγέλων

και με λέξεις μίσους 

μαγικά άλλαζαν μορφή τα παιδικά κορμάκια.

Σώπασε μου έλεγαν,

 και μου έδιναν λευκά τριαντάφυλλα να με παρηγορήσουν.

Και εγώ τα μάτωνα

 σαν σκεφτόμουν αυτά που με δόλο μου έκρυβαν.

  

Τα μισώ τα τριαντάφυλλα!

Τα μισώ, γιατί έχουν το χρώμα της θύμησης

με πονάει να σκέφτομαι!

Σώπασε μου έλεγαν και μου έκλειναν τα μάτια

με βρόμικα πανιά κυριαρχίας.

Δεν υπάρχει αγάπη στα στενά του πένθους

μόνο μαύρα σύννεφα 

φτιαγμένα από μακρόσυρτες ανάσες διχόνοιας.

Σώπασε μου έλεγαν και όλα θα γίνουν χρωματιστά.

Και τότε μαζί με τα τριαντάφυλλα,

τις θύμησες,

και τα μαύρα σύννεφα μίσησα και τους ανθρώπους.