Νείρομαι..

Νείρομαι την μέρα σαν πεθάνω 

να με λούζει μύρτο αλήθειας

μήτε να΄μαι πενιχρή 

μήτε ρακένδυτη.

Μία φλέβα από έρωτα και 

μία από πόνο να ζει.

Νείρομαι την μέρα σαν πεθάνω 

σεντόνι αμαρτίας να με σκεπάζει,

να φανερώνει πως έζησα ό, τι πόθησα

 δίχως την εξουσία του ανύπαρκτου 

απάνω μου να χαλιναγωγεί.