Ο άνθρωπος μου

Το φάλτσο της ψυχής μου
το άκουγες κάθε μέρα,
μα μου έλεγες πάντα
πως φτάνει μελωδία στα αυτιά σου.

Το μαύρο
στην πίσω πλευρά της καρδιάς μου
το έβλεπες κάθε φορά
που ποτάμια έρεαν από τα μάτια μου,
μα μου έλεγες πως είναι σαν τέχνη!
Γεμάτη πόνο, έναν πόνο
 που είχε πολλά να δώσει σε τούτο τον κόσμο.

Είχα πολλές ώρες στην δουλειά,
 ήμουν κουρασμένη εκείνη την ημέρα,
με ανακατεμένα μαλλιά,
χωρίς ίχνος μακιγιάζ,
και με παραδομένο κορμί.

Θυμάσαι;
μου είχες πει
 πως ήμουν η πιο όμορφη στον κόσμο!
Όχι για παρηγοριά
ούτε για στοργική κουβέντα.
Το ένιωθες,
και μαζί σου το ένιωσα κι εγώ.
Ήσουν
ο άνθρωπος μου!..