Στάλα στάλα
πλημμυρισμένη θάλασσα μου.
Σαν επιβάτης ενός πλοίου
σε θαυμάζω σαν ξένη μνήμη.
Σε ανταμώνω...
Με τα μάτια μου χαϊδεύω
τα καταγάλανα νερά σου,
λαμποκοπούν..
Θαρρώ πως μοιάζουν με τα μάτια μου,
που είναι ερωτευμένα
μη ρωτάς με ποιον και γιατί.
Η απάντηση είναι κοινή μα ουσιαστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου