Μόνη μου.

Απελπισμένοι οδηγοί

 τρέχουν τον δρόμο της ύπαρξης.

Που είσαι;

Γιατί είμαι μόνη μου;

Που με έβγαλε αυτός ο δρόμος;

Γιατί τον ακολούθησα;

Σήμερα ξημέρωσε Κυριακή.

Μια εβδομάδα τώρα ξημερώνει η ίδια μέρα..

Ξημερώνει Κυριακή και γω πονάω..

Που είσαι;

Τα τριαντάφυλλα μαράθηκαν..

Τα δέντρα ξεριζώθηκαν από ανθρώπους δίχως τέλος.

Σε ποιον θα μιλάω τώρα εγώ;

Παραδόθηκα, 

 αδειάζω  όλες τις ιδανικές μας στιγμές.

Ματώνω.

Χάνομαι στις σκέψεις της λάθος στροφής.

Μετρώ.. 1.. 

Μέτα δεν θυμάμαι..

Που είσαι;

Γιατί είμαι μόνη μου;

Κυοφορώ κάποια "μου λείπεις" και μερικά Σ αγαπώ.

Αποβάλλω όλα αυτά που με πονούν.

Το μου λείπεις έγινε μου έλειπες

και το Σ αγαπώ ..Σ αγαπούσ... Ποιον κοροϊδεύω!

Ό,τι χαράζεται στον νου,

ό,τι χαϊδεύει την καρδιά  

και γαληνεύει την ψυχή

 ποτέ δεν διαγράφεται.