Ατάραχη επανάσταση,
πάντα δίνεις γεύση
στην άνοστη καθημερινότητα.
Γεύση απροσδιόριστη,
μοιάζει με αυτή της ηδονής.
Σαν την γευθείς αναγαλλιάζεις,
ξαναγεννιέσαι πεθαίνοντας.
Ματώνεις και κερδίζεις
ή δεν διεκδικείς και χάνεις.
Το δικό μου αίμα έχει το κόκκινο
της αναρχίας.
Το κόκκινο αυτό
που με αναζωογονεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου