Κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό,
χίλιες εκατό αποστάσεις θα διανύσεις να ξεφύγεις,
άφατη θα είσαι κι όταν βρεθεί ξανά μπροστά σου,
θα πέσεις στην αδειανή αγκαλιά.
Θα ερωτευτείς ,
και σαν θες να γκρεμιστείς για χάρη του
θα εμποδίζουν χίλιες εκατό αποστάσεις.
Τους αναστεναγμούς σου θα αφήνεις
στα σεντόνια της σιωπής,
θα γίνεσαι κρατήρας κάθε πρωινό,
και εγώ θα σε θυμάμαι σαν ενώνω με έρημα κορμιά.
Ευκαταφρόνητη κατάκτηση ήταν η ζωή σου,
κι εγώ σε φέρνω στο μυαλό μου σαν θεμιτή θεότητα.
Πολύτιμη αιθέρια μου ύπαρξη,
δροσίζω την σκέψη μου και ματώνω την καρδιά μου.
Γλυκιά δροσοσταλίδα,
σε πήρε ο άνεμος
και γω ξανά αγάπη να μοιάζει με τη δική σου δεν βρήκα.
Αν ποτέ βρεθείς στον ύπνο μου,
να θυμάσαι πως
κάτω από το μαξιλάρι μου,
έχω φυλαγμένη για σένα
την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου