Πηνελόπη

Και περίμενε..
Περίμενε πολύ..

Περνούσε την οδύσσεια
δίχως τον Οδυσσέα.

Το όνομα του αιθέρας
τόσο που
σαν το ξεστόμιζες
έτρεχε από το στόμα και χανόταν.

Όπως χάθηκε αυτός
και μαζί του και η δική της ζωή.

Και περίμενε..
Περίμενε πολύ..
Μα ο Οδυσσέας θεμιτή φαντασία
και η Ιθάκη άδεια τώρα πια.

Σαν έρχονταν οι Μνηστήρες,
ποθούσαν να ξεστρώσουν τα σεντόνια της
που ήταν ποτισμένα από το νερό της προσμονής.

Και περίμενε..
Περίμενε πολύ..

Εξιστορούσε χαρούμενες
στιγμές κατάκτησης,
με θολές θύμησες αγάπης
και σκότωνε την λήθη.

Και περίμενε..
Περίμενε πολύ..

Μέχρι που έχασε κάθε ελπίδα,
και τότε αυτός εμφανίστηκε ξανά
σαν έρωτας χαμένος, ιδανικός!..